De zuivere en onbevlekte godsdienst voor God en de Vader is dit: wezen en weduwen bezoeken in hun verdrukking en zichzelf onbesmet bewaren van de wereld. (Jak. 1:27)
Afgelopen zondag preekte de dominee over deze tekst (Jak. 1: 27) en dit werd de tekst die ik deze week uit mijn hoofd wil leren (elke week leer ik een tekst uit mijn hoofd en deze deel ik op mijn Instagram account, inclusief een achtergrond voor op je telefoon!).
In deze tekst deelt Jakobus het dienen van God op in twee delen:
De zwakken in de samenleving helpen
Onszelf onbesmet bewaren van de wereld
Tijdens de preek vertrok er binnen in mijn hoofd een gedachtetreintje van zijn perron:
Hoe vaak lijkt het voor ons niet, bewust of onbewust, dat het onmogelijk is om iemand onze liefde te tonen en toch zijn of haar daden te verwerpen?
Is het niet lastig om seks-werkers in Amsterdam onze liefde te tonen en tegelijkertijd hun beroep te verwerpen? Is het niet lastig om onze steun te betuigen aan aborterende moeders en tegelijkertijd hun daad een moord te noemen? Is het niet lastig om homoseksuelen actief lief te hebben en tegelijkertijd het praktiseren van homoseksualiteit te verwerpen?
Voor de wereld lijkt het zo vaak onmogelijk. Mensen die tegen homoseksualiteit zijn, worden bestempeld als 'homohaters'. Zijn we dat? Zijn we wel liefdevol als we homoseksuelen hun manier van liefde ontkennen? Eerlijkgezegd voel ik me nu al bezwaard, nu ik dit aan het typen ben. Iets in mij wil graag aan jou bewijzen dat ik geen homohater ben, vertellen over de mensen om mij heen waarvan ik veel houd, maar dat is het nu juist. Dat hoef ik niet te doen...
Want de Bijbel zegt dat het kan. Je kunt de zwakkeren in de samenleving steun betuigen en jezelf onbesmet bewaren van de wereld. Het is zelfs onze opdracht!
Nee, ik ben geen hater, maar ik heb God lief en ik heb Zijn Woord lief. Ik vertrouw er met mijn hele zijn op dat wat God zegt goed is: tot eer van Hem en tot vreugde van de mens. Als God het praktiseren van homoseksualiteit afwijst, dan sta ik daar achter en kan ik niet anders dan daar achter te staan. Ik weet dat wat God wil het beste is voor iedereen en ik wens dat mijn naaste toe. Daarom kan ik niet anders dan mijn normen en waarden te uiten. Ik vergelijk het in mijn hoofd soms met dit voorbeeld: stel, je beste vriendin is smoorverliefd op een loverboy en jij wéét dat het een gevaarlijke jongen is, maar zij weet dat niet. Is het dan niet liefde om haar bubbel kapot te prikken, ook al weet je dat het haar enorm veel pijn zal doen en ze het waarschijnlijk niet eens zal willen aanhoren?
Door de hele Bijbel heen, lezen we ook over God als een Vader die Zijn kinderen bestraft om hen op te voeden uit liefde (Deut, 8: 5, Spr. 3: 12, Job, 5: 17. Openb. 3:19, e.a.). De Bijbel erkent ook dat het moeilijk is om terechtgesteld te worden. In Hebreeën 12 vers 10-11 staat: "Hij bestraft ons tot ons nut, opdat wij deel krijgen aan Zijn heiligheid. En elke bestraffing schijnt op het moment zelf wel geen reden tot blijdschap te zijn, maar tot droefheid. Maar later geeft zij hun die erdoor geoefend zijn een vreedzame vrucht van gerechtigheid".
Maar, let op! Er staat in de tekst van deze week dat we onszelf onbesmet moeten bewaren. Er staat niet dat wij mensen moeten gaan bestraffen. Wij kunnen alleen leven door Zijn Woord en wijzen naar Christus. Wat staat er eigenlijk ook alleen in de teksten? Dat God straft wie Hij liefheeft; God straft in dit leven Zijn kinderen. Mensen die zich niet onder Gods Woord scharen, hebben geen idee waarom ze naar Zijn Woord zouden moeten luisteren. We kunnen niet verwachten dat mensen die niet in de Bijbel geloven onze standpunten zullen begrijpen. Maar we kunnen wel getuigen door onszelf onbesmet te bewaren en te dienen uit liefde.
Laten we bidden of de Heere deze actieve onbesmette liefde in ons en door ons wilt werken en dat de wereld in ons niet een 'hater' zullen zien, maar iemand die op een oprechte manier het beste met hen voorheeft.
Liefs en sjalom,
Sara-Maria
Comments