5 redenen waarom ik dagelijks hoofdbedekking draag

Als ik een lezing geef over hoofdbedekking en 1 Korinthe 11 (naar aanleiding van het boekje 'De hoed en de rand') is er iets wat ik laat liggen. Toch is het in al die keren nog nooit gebeurd dat ik er niet over sprak. Soms komen er veel vragen uit de groep, soms bijna niets, maar er is één vraag die ik standaard krijg: 'Waarom draag je nu/dagelijks hoofdbedekking?' Het antwoord op deze vraag laat ik tijdens mijn lezing bewust liggen, omdat mijn lezing een andere focus heeft. Ik ga liever in op de diepe betekenis van hoofdbedekking, want alles er omheen is pas relevant als je weet wat je leest in 1 Korinthe 11.

Toch schrijf ik nu een blog hierover

Ik hoop dat het laatste duidelijk terug te vinden is op mijn website. Ik hoop dat mijn lezers inmiddels weten dat hoofdbedekking een uiterlijk teken is, van een innerlijke overtuiging en dat hoofdbedekking een bijzaak is. Het wijst op/naar Christus en het Evangelie, maar is dat nooit in zichzelf en daarmee hangt onze zaligheid niet af van het dragen van hoofdbedekking. In die zin is hoofdbedekking dus 'maar' een bijzaak die wijst naar de hoofdzaak. We kunnen ons zo vaak verstrikken in het praten over details, zonder dat we echt de kern raken. Daarom spreek en schrijf ik liever over de betekenis van hoofdbedekking dan over de details. In het boekje dat Ds. Klaassen en ik schreven gingen we op allebei in: de kern en de details. Er is één hoofdstukje over het 'wanneer dragen' van hoofdbedekking, waar ik kort inga op de verschillende interpretaties van de tijd en plaats om je hoofd te bedekken (hoewel ds. Klaassen en ik elkaar in onze interpretatie goed kunnen begrijpen, verschillen we van mening over het waar en wanneer bedekken en hebben dit bewust in het midden gelaten in ons boekje). In deze blog wil ik iets uitgebreider uitleggen waarom ik ervoor gekozen heb dagelijks hoofdbedekking te dragen. Ik zal proberen het kort en bondig te houden, maar beloof niets...

Ik heb deze blog opgedeeld in vijf redenen en daarmee delen:

1. Elke dag dragen vanwege Gods Woord

2. Elke dag dragen om herkenbaar te zijn

3. Elke dag dragen om ingetogen te zijn

4. Elke dag dragen als statement

5. Elke dag dragen om afhankelijk te zijn

1. Elke dag dragen vanwege Gods Woord

   
   

Mijn eerste reden om dagelijks mijn hoofd te bedekken is gelijk mijn hoofdreden, namelijk: vanwege Gods Woord. In alles wil ik 'want er staat geschreven' mijn motto laten zijn. Toch is het ook niet altijd even duidelijk wat er nu precies geschreven staat... Dan hebben we de leiding van de Heilige Geest nodig om Zijn Woord 'recht te snijden' (2 Tim. 2:15). Bij de vraag 'dagelijks of alleen bij kerkelijke samenkomsten hoofdbedekken?' was het voor mij niet gelijk duidelijk.

Mijn eerste vragen

In 1 Korinthe 11: 5 noemt Paulus dat elke vrouw die 'bidt of profeteert' hoofdbedekking moet dragen. Dat is de enige soort-van tijdsbepaling in het gedeelte. Het is dan ook niet gek dat daar een aantal vragen over ontstaan. Wat bedoelt Paulus hiermee? Is dit alleen in een gemeentelijke context bedoeld? Maar profeteren en bidden zijn niet beperkt tot de gemeentelijke samenkomsten, toch? Ik heb er - voor zover ik weet - al vanaf mijn dertiende over gepeinsd. Ik was gewend alleen een hoedje tijdens de kerkdienst te dragen en gewoontes hebben meestal een reden. Toen ik na catechisatie de dominee ernaar vroeg, leerde ik dat 'wij' 1 Korinthe 11 lazen in de context van de eredienst en dat we het daarom interpreteren als een opdracht voor tijdens de kerkelijke samenkomsten waar samen gebeden wordt en uit/over Gods Woord gesproken wordt. Ik kon het lange tijd naast me neer leggen, maar het liet me nooit helemaal los. Als ik 1 Korinthe 11 las, vond ik die context helemaal niet zo duidelijk en hoe zat het met groepen als de mennonieten, de Amish en Russische baptisten die elke dag hun hoofd bedekken? Er waren dus meer christenen die 1 Korinthe 11 anders lazen.

Genoeg is genoeg

In de zomer van 2018 besloot ik dat het genoeg was: ik moest het nu weten. Ik wilde niet meer dat er een soort los eindje in het web van mijn geweten was. Ik zou het uitzoeken en bestuderen en dan kiezen wat mij het meest Bijbels leek. Die zomer veranderde er niet veel, en toch ook bijna alles. Mensen vragen me vaak: hoe bestudeerde je dat? Ik zocht overal en nergens. Las er artikelen over, boeken, keek en luisterde naar verschillende mensen en hun interpretaties, van nu en vroeger. En ik bad erover. Veel, want het woedde in mijn gedachten. Ik sprak er ook over met mijn ouders. Vooral met mijn moeder overlegde ik en kon ik sparren en al mijn gedachtes op tafel leggen. Mijn moeders wedervragen hielpen me verder na te denken en tot een overtuiging te komen.

Context van de samenkomst?

Een van mijn conclusies was deze: ik zag Paulus nergens onderscheid maken tussen 'erediensten' en andere samenkomsten van de gemeente en vond het gedeelte over hoofdbedekking niet duidelijk in de context van de samenkomsten staan. Ik zal in een paar punten samenvatten waarom (deze punten zullen wedervragen op kunnen roepen, maar ik probeer het kort te houden):

• In de brief aan Korinthe wordt er ingegaan op allerlei aspecten van het alledaagse leven, inclusief de samenkomsten. De gedeelten direct vóór het gedeelte over hoofdbedekking gaan bijvoorbeeld over het eten van offervlees (1 Kor. 10: 23-33) in huiselijke kringen. Daarvoor gaat het over het avondmaal, wat wel in de samenkomsten gebeurt en daarvoor gaat het weer over dagelijkse dingen.  

• Daarbij vind ik het opvallend dat Paulus het gedeelte ná het stukje over hoofdbedekking begint met “maar in wat ik u nu beveel, prijs ik u niet, omdat u, wanneer u samenkomt, er niet beter, maar slechter van wordt.” (1 Kor. 11: 17 en 18). Paulus noemt expliciet ‘wanneer u samenkomt’ in het gedeelte dat er op volgt. Alsof hij wil zeggen: ik had het net niet perse over de samenkomsten, maar nu komt er een gedeelte over de samenkomsten. Kortom: zo duidelijk staat het niet in een vaste context over de eredienst.

• In gedeelten na 1 Korinthe 14 vanaf vers 26 bespreekt Paulus de wanorde in de gemeente doordat te veel mannen door elkaar heen gingen profeteren. Hij zegt dan in vers 34: “Laten uw vrouwen in de gemeenten zwijgen”. Hij heeft het dus over profeteren, wat de vrouwen blijkbaar niet doen in de gemeente. Dit hoeft niet in conflict te zijn met 1 Korinthe 11, maar het zou wel logischer zijn als de opdracht in dat gedeelte niet beperkt zou zijn tot de samenkomsten.

De vraag die hierop volgt: wanneer bid en profeteer ik?

Na deze conclusie werd een andere vraag belangrijk: wanneer bid of profeteer ik dan? Wanneer zou ik hoofdbedekking moeten dragen als dit niet tot de samenkomsten beperkt is? Het is, naast 1 Korinthe 11, duidelijk in Gods Woord dat vrouwen ook baden en profeteerden. Zo noemt het boekje Handelingen bijvoorbeeld de vier dochters van Filippus die profeteerden (Hand. 21:9). In ons boekje schrijven we ook over profeteren vandaag de dag. Dat onderwerp laat ik hier even liggen en kun je in ons boekje lezen. Ik versta onder profeteren ook het spreken over en uit Gods Woord. Bidden is als het ware spreken tot God en profeteren is spreken over of namens God tot de mensen. Allebei moeten worden geleid door de Heilige Geest.

Ten alle tijden bereid

Weet je altijd van tevoren dat je profeteert? Soms wel, in het Oude Testament luidt een profeet zijn woorden vaak in met 'zo zegt de HEERE'. Maar wist Hanna dat ze profeteerde toen ze in haar lofzang sprak over de hoorn van Gods Gezalfde? Wist Elisabeth dat ze profeteerde toen ze uitriep 'gezegend ben je onder de vrouwen'? Ik wilde wat Paulus schreef zo breed mogelijk nemen en daarom mijn hoofd altijd bedekken tijdens bidden en profeteren. Ik wil(de) ten alle tijden bereid zijn om uit te barsten in een lofzang, of om voor te gaan in gebed voor iemand op straat, een gelovige te bemoedigen of om te spreken uit en over Gods Woord. Het leek me gewoonweg niet praktisch om op verschillende momenten van de dag een sjaaltje uit mijn tas te pakken, en dan te zeggen 'wacht even hoor, ik doe even mijn hoofdbedekking op'. Dat zou uiteindelijk ook meer aandacht trekken en dat was al helemaal niet mijn doel. Daarom besloot ik niet alleen elke dag hoofdbedekking te dragen, maar ook de hele dag.

2. Elke dag dragen om herkenbaar te zijn

Hoe meer ik erover las, hoe meer ik ernaar ging verlangen om elke dag hoofdbedekking te dragen en zo naar de buitenwereld iets uit te dragen. Ik wilde duidelijk anders zijn dan de wereld om me heen. Ik wilde herkenbaar zijn als christen, ook voor mensen die misschien niet perse weten hoe een christen eruit hoort te zien. Kort gezegd wilde ik er zo 'gelovig' mogelijk uit zien. Weet je hoe een dominee in een zwart pak herkend wordt als dominee wanneer hij door het ziekenhuis loopt? Zo wil ik herkend worden op straat als iemand waar je iets aan kunt vragen over het geloof. Iemand aan wie men om gebed vraagt wanneer je langs een verkeersongeluk loopt. Ik noem natuurlijk maar wat, maar het kan van alles zijn en ik wil herkenbaar zijn als christenvrouw.

Dit is een zuster

Er zijn verhalen van bijvoorbeeld evangelisten uit het communistische gebied die 's avonds in een onbekende plaats aankwamen en niet wisten waar ze veilig zouden kunnen slapen. Ze baden: 'Heere, wijs ons de weg naar uw gemeente in deze plaats'. Op straat zagen ze een vrouw met hoofdbedekking en herkenden haar als zuster in Christus. Ze spraken haar aan en zo leidde God hen naar de plaatselijke gemeente en een veilige slaapplek.

Wat geloof jij?

Nu woon ik niet in in communistisch Rusland en wordt ik (nog) niet vervolgd om mijn geloof in Christus, maar ik heb wel ervaren dat het zo werkt. Ik ben op de universiteit duidelijk herkenbaar als een 'gelovig' iemand. Elke dag op de universiteit heb ik de kans om te getuigen, omdat mensen vaak al op me af stappen. Soms is het alleen maar 'Wat geloof jij?' of 'Ben je Joods?' (gezien ik Hebreeuws studeer). Soms krijg ik wat specifiekere vragen: 'Geloof jij dat dinosaurussen bestaan hebben?' of 'Zou je eens hardop willen bidden? Ik ben benieuwd wat je zegt tegen God.' Wat heb ik de Heere al vaak gedankt voor de zegen van mijn hoofdbedekking!

3. Elke dag dragen om ingetogen te zijn

De volgende reden overlapt veel met wat ik net vertelde, maar is toch ook anders, omdat het meer met persoonlijke heiliging te maken heeft. Ik merk dat veel christenen best waardering hebben voor de uiterlijke levensheiliging van bijvoorbeeld de mennonieten. We zeggen dan 'Wat mooi dat ze zichtbaar zo dicht bij God willen leven!' Toch is het ergens best gek dat we dat bij waarderen houden en het niet navolgen. Wat houdt ons tegen? Persoonlijk heeft mij hun manier van kleden altijd aangetrokken. Wat lijkt het me ergens heerlijk om een 'uniform' te hebben en daarmee gedachten over kleding te minimaliseren. Ik wil dat mijn kleding maar één doel heeft: God eren. Niet mezelf, maar mijn Heere.

Gelukkig biedt de Bijbel een aantal handvatten daarvoor. Paulus noemt verschillende keren dat vrouwen ingetogen en bezonnen moeten zijn. Zo schrijft hij naar Timotheüs: "Ik wil dat de vrouwen zich tooien met eerbare kleding, ingetogen en bezonnen, niet met het vlechten van het haar of met goud of parels of kostbare kleren, maar met goede werken, wat bij vrouwen past die belijden godvrezend te zijn." (1 Tim. 2: 9-10). Anders dan de wereld hebben christenvrouwen de mode niet nodig. Ze kunnen zeker schoonheid waarderen, maar leven niet om mooi voor de wereld te zijn, maar om mooi voor God te zijn. Door anders te kleden, door veranderde vrouwen te zijn, kunnen we wijzen naar de kracht van het Evangelie. Door mijn hoofd elke dag te bedekken, kleed ik mij meer eervol, ingetogen en bezonnen. Niet alleen om de hoofdbedekking zelf, maar de rest ging bij mij haast automatisch. Toen ik eenmaal voor de spiegel stond, met een hoofdbedekking op mijn hoofd, wist ik dat daar geen korte rokjes bij hoorden, of strakke truitjes, of grote, opvallende sieraden, of dure jassen, of... noem maar op. Ik vond het gewoon botsen met elkaar. Mijn garderobe werd eenvoudiger. Ik ging meer eisen stellen aan de eerbaarheid van mijn kleding. Dat doekje dat ik elke dag opdoe, maakt ook op een heel simpele manier eenvoudig: ik hoef niet over kapsels na te denken. Dat is gewoon elke dag zo goed als hetzelfde.

4. Elke dag dragen als statement

Inmiddels draag ik al best een aantal jaar elke dag, de hele dag hoofdbedekking. Aan het begin was dat best even wennen: ik voelde me bekeken of was bang dat mensen (vooral medegelovigen) zich eraan ergerden. Nu voel ik me vreemd zonder hoofdbedekking. Ik ben door de jaren heen alleen maar meer overtuigd geraakt van de betekenis van hoofdbedekking en mijn plaats als vrouw. Door het dragen van hoofdbedekking ben ik uiteindelijk God meer gaan danken voor mijn vrouw-zijn. Het onderwerp 'de plaats van de vrouw' is niet een onderwerp dat ik bewust gekozen heb, maar het lijkt wel alsof de Heere het op mijn pad gebracht heeft. Door het dagelijks dragen van hoofdbedekking heb ik een boekje kunnen schrijven met Ds. Klaassen en geef ik nu lezingen en schrijf ik artikelen en papers op de universiteit over de plaats van de vrouw in de Bijbel. Ik ben een soort voorvechter geworden voor de Bijbelse plaats en rol van de vrouw. Mijn hoofdbedekking is daarin ook een dagelijks statement. We leven nu eenmaal in een wereld van statements. Als ik om me heen kijk op de universiteit laat iedereen op zoveel mogelijk manieren hun mening zien: posters in toilethokjes, pins en patches op rugtassen, stickers op laptops en ook kleding laat iets zien. Het laatste kan werken als een soort visitekaartje. Ik heb ook een statement: ik draag hoofdbedekking en iedereen mag mij vragen (dat gebeurt ook genoeg) waarom en wat ik geloof en lees in de Bijbel over de plaats van de vrouw!

5. Elke dag dragen om afhankelijk te leven

Mijn laatste reden is vooral persoonlijk... Toen ik in 2018 voor de keuze stond om dagelijks mijn hoofd te bedekken, was dat best een lastige beslissing. Het voelde als een groot offer. Ik zou er altijd zó uitzien. Ik zou apart worden. Ik wilde geen karikatuur van mezelf maken. Ik was bang dat ik minder snel een man zou vinden, omdat ik mezelf apart maakte. Ik wilde ook geen beslissing maken om er later op terug te komen, want wat zou ik daarmee uitdragen? Ik moest wat van mezelf inleveren, maar uiteindelijk wist ik daarom ook dat ik het wilde doen. Op deze manier wist ik mezelf meer afhankelijk van God en leefde ik dichter bij Hem. Voortaan, elke dag als ik in de spiegel keek, zou ik zien aan het sjaaltje op mijn hoofd dat ik voor Hem leefde en niet voor mijzelf. En ik kan je vertellen: zo'n leven is vele malen gelukkiger dan een leven voor jezelf!

Bedankt voor het lezen van mijn lange blog. Voor vragen mag je altijd contact met me opnemen via het contactformulier. Houd er wel rekening mee dat ik niet altijd evenveel tijd heb om snel te reageren, maar ik waardeer het zeker!