‘Zo de Heere wil en wij leven’, ‘Deo Volente’ of gewoonweg ‘D.V.’ Alle drie uitspraken gebaseerd op Jakobus 4 vers 15. We spreken of schrijven ze vaak uit bij onze afspraken en plannen. Of niet natuurlijk (misschien een refo dingetje); dat zou jammer zijn, want ik denk dat het herhalen van deze standaard uitdrukkingen ons wel helpen de realiteit ervan te herinneren… Er zijn natuurlijk ook altijd wat mensen die het wel uitspreken, maar het niet menen en daardoor het gebruik van de termen besmeren. Maar… Volgens mij zijn er heel veel christenen die wel ‘zo de Heere wil’ zeggen en denken en het daarbij ook echt menen, maar toch niet (altijd) beseffen wat het geloven van deze uitspraak inhoudt. Dat denk ik, omdat ik vaak zo’n iemand ben…
Als ik ‘DV’ zeg of schrijf, heb ik vaak een plan dat ik zelf maak in gedachten en ik vraag me daarbij af of God het zal ‘toelaten’. Zo kun je bijvoorbeeld een bijeenkomst plannen en daarbij netjes in het kerkblad ‘DV’ zetten. Je bent het namelijk van plan, maar je weet nooit van tevoren of het ook echt door kan gaan. Ik besef dat ik klein ben en dat ik zomaar onverwachts verhinderd kan worden door een ongeluk, ziekte of wat dan ook, maar… met die DV wil ik zeggen: áls God het toelaat, doe ik het dan en dan, zus en zo. Dat is het plan. Mijn plan. Het hart van de mens overdenkt zijn weg, maar de HEERE bestuurt zijn voetstappen (Spr.16:9).
Het is natuurlijk wel erg waardevol om dat te beseffen. We zijn ook uiterst afhankelijk van God. Wij kunnen niet bestaan zonder Hem. Als God onze zuurstof weghaalt, zijn we er binnen een paar minuten niet meer. Zo klein zijn we, en ja, zo groot is Hij, dat Hij dat zou kunnen doen en dan is Hij even rechtvaardig en goed. Die zin: ‘zo de HEERE wil en wij leven’, maakt je fijn klein. Toch denk ik dat de betekenis nog veel dieper kan zijn dan dat.
Corrie ten Boom verwoordde het heel mooi en simpel, zoals ze dat vaak kon[1]. Bovenstaande zou zij omschrijven als: een plan maken en God vragen om een handtekening. Je weet wel dat je Gods handtekening nodig hebt en dat is goed. Maar, zo schrijft ze, ze heeft moeten leren om God het plan te laten maken en daar zelf een handtekening onder te zetten, in plaats van andersom. Dit moet ik ook zo vaak leren! Ik zeg zo vaak Deo Volente en ik meen het, maar meen ik het uit de wetenschap dat Hij groot is, of ook uit de wetenschap dat Hij de Schepper is van mijn persoonlijke leven? Realiseer ik: Hij maakt het plan en Hij weet allang wat ik denk en bedenk? Laat ik God mijn leven leiden?
Als je op de werkvloer je best niet doet, vaak te laat komt, te lange pauzes neemt en dergelijke, noemen we dat ‘stelen van de baas’. Je werkgever betaalt jou immers voor je tijd en als je die tijd misbruikt en niet inzet voor zijn doeleinden, is dat ten diepste stelen. Maar steel ik eigenlijk ook niet van God Zelf als ik mijn tijd niet goed inzet? Als ik niet Zijn plan volg, maar mijn eigen plan trek? Is mijn tijd niet Zijn tijd? Want we weten allemaal Wie er boven de tijd staat. Hij schiep de tijd en Hij schiep mij. Hij is mijn dubbele Eigenaar (Hij heeft mij gemaakt én gekocht) en driedubbele Eigenaar van mijn tijd. Wat heb ik dat ik niet ontvangen hebben? (1 Kor. 4:7). Stop ik mijn tijd in een zweetdoek of maak ik winst voor Gods Koninkrijk? (Luk. 19:20). Leef ik wel écht Deo Volente? Heere, laat mijn voetstappen vaststaan in Uw Woord (Ps.119:133).
Vaak leg ik mijn menselijke verlangens bij God neer in gebed: ik wil afstuderen, zou graag trouwen en moeder worden en meer. Tijdens dat ik het vraag, vind ik het soms moeilijk om te zeggen: ‘Uw wil geschiede’. Gewoon, omdat ik het zo graag wil en me niet voor kan stellen gelukkig te zijn zonder. Maar hoe meer ik erbij nadenk, hoe meer ik mezelf afvraag: Waarom is dit zo lastig? Waarom maak ik zo graag zelf plannen? Denk ik nu echt dat ik het beter kan bedenken dan mijn Maker? Daarbij is Hij een goede God en Hij belooft dat voor degenen die Hem liefhebben, alles zal medewerken ten goede (Rom. 8:28). Vrezen voor Gods plan is vrezen voor mijn hoogste geluk!
Daarom is voor mij Deo Volente niet alleen ‘zo de Heere wil en ik leef’, maar ook ‘ik wil leven zoals de Heere dat wil’!
[1] Corrie ten Boom, Zwerfster voor God (Hoornaar: Gideon, 1995), 50.