Laatst was ik op een bruiloft. Ik had een nieuwe jurk aan en mijn nette schoenen. Naast de andere gasten voelde ik me een beetje 'underdressed': ik zag er een beetje simpel uit voor mijn gevoel. Velen hadden dure jurken aan, make-up op, sieraden om en liepen op hoge hakken. Ik glimlachte. Dat had ik niet en ik was er trots op. Nee, mijn schoonheidsideaal is anders! Gedachten glipten onopgemerkt en zachtjes naar binnen in mijn hoofd... Het was die dag erg warm. Sommige dames hadden blote schouders en korte of strakke rokken aan. Jammer, ze hechten zeker niet zo veel waarde aan bedekt en eenvoudig gekleed gaan... Dat lag bij mij wel anders! Wat was ik blij dat ik daar wel over nadacht. Vroeger hechtte ik daar veel meer waarde aan, dacht ik, maar nu, nu heeft de Heere mij veel geleerd.
"Uw sieraad moet niet bestaan in iets uiterlijks: het vlechten van het haar, het dragen van gouden sieraden of het aantrekken van mooie kleren; maar uw sieraad moet zijn de verborgen mens van het hart, met het onvergankelijke sieraad van een zachtmoedige en stille geest, die kostbaar is voor God." - 1 Petrus 3: 3-4
De bruid kwam binnen en aan de hand van haar broer werd ze door de mensen heen naar voren geleid. Wauw! Ze zag er zo mooi uit! Zo zal ik er nooit uitzien, dacht ik. Ik heb niet zo'n mooi figuur en ik zou er uit zien als een worstje in zo'n jurk. Misschien toch maar weer beginnen met lijnen...
Tijdens de ceremonie zag ik de verschillende camera's flitsen. Als een reflex hield ik mijn buik in, in de hoop dat ik dan wat slanker op de foto zou staan. Ik voelde me niet op mijn gemak met al die camera's. Ik zal wel weer teleurgesteld worden als ik de foto's zie...
Na de ceremonie liepen we langs. Zal ik een foto van jullie maken? Vroeg iemand. Ja, graag! We gaan zitten. Ik zoog mijn buik in, probeerde een onderkin te voorkomen en tegelijk te lachen. Pff... Ik was blij toen de foto genomen was en ik weer normaal kon ademhalen.
Laat eens zien! Is de foto mooi geworden? Ik keek mee over de schouder van een ander en mijn ogen schoten snel naar mijn figuur op de foto. Ik schrok en schaamde me. Wat was ik dik! Jammer, die foto zal ik niet gebruiken op social media.
Kijk! Ik heb een foto van je gemaakt! zei iemand anders later. Trots liet ze de foto op haar telefoon zien. Weer schrok ik en ik kon amper een 'ja, leuk!' uitbrengen. Toen ze wegliep, moest ik mijn best doen om mijn tranen weg te slikken. Wat was ik lelijk... Deze foto bevestigde mijn uiterlijk op die andere foto en onderstreepte mijn gedachte: ik ben dik en niemand vind mij mooi.
Bittere gedachten kwamen in mij op. Ik werd haast boos. Ik wist niet waarom. Gelukkig heb ik naast mijn buik inhouden ook andere reflexen. Automatisch ging ik met mijn gevoel en gedachten naar de Heere. Heere God, waarom ben ik zo gemaakt? Waarom moet ik me altijd zo voelen? Heere, geef alstUblieft dat de andere foto's mooier zullen zijn. Geef dat ik niet zo verdrietig hoef te zijn over mijn uiterlijk. AlstUblieft...
Toen drong het ineens tot me door. Gods stem in mijn hart. Hier was ik. De persoon die dacht dat ze zo veel geleerd had over uiterlijke zaken. De persoon die trots was om het feit dat ze eenvoudig gekleed ging. Diezelfde persoon had notabene tranen, omdat ze niet mooi op de foto stond! Wat was ik hypocriet! Ik was als die Farizeeër in Lukas 18. Nu schaamde ik me weer, maar met een heel ander soort schaamte. Ik wist waar ik die moest laten. Heere, vergeef mij en mijn domme gedachten. Mijn God, verander mijn hart en maak alleen belangrijk in mijn hart, wat U belangrijk vindt. Geef mij vertrouwen, ook op dit gebied. Maak 1 Petrus 3 vers 4 wáár in mijn hart. Maak mij mooi voor U, Heere, voor U alleen.
Ik voelde me direct beter. Ik wist dat ik alleen door dit gebed al mooier geworden was. Mooier voor God. Begrijp me nu niet verkeerd. Toen ik later thuis kwam, moest ik mijzelf weer bij de les roepen. Dat stelde me teleur, maar ik wist nu wel gelijk dat ik naar Hem toe moest met dit gevoel. Hij wil mij heiligen en in mij een zachtmoedige en stille geest werken. Hij wil ook dit gevoel ten goede keren en gebruiken om mij mooier te maken voor Hem.
Ik weet dat ik niet alleen ben in dit gevoel. Heel veel vrouwen (en ook mannen) hebben onzekerheden over hun uiterlijk. Heel veel vrouwen hebben net als ik een ongezonde aandacht voor hun uiterlijk, op heel veel verschillende manieren. Ik hoop dat je nu herinnerd bent aan de enige mening die er toe doet: Gods mening over jou. Hij heeft een ander schoonheidsideaal dan die van deze wereld. Hij is het die dat ware schoonheidsideaal ook in jouw hart kan leggen. Breng je onzekerheden bij Hem en je zult direct mooier worden, op een onvergankelijke manier.
Liefs en sjalom,
Sara-Maria