Een vak halen zoals Gideon de oorlog won

Toen ik mijn ex leerde kennen, hadden we hele gesprekken over WhatsApp. Ik weet nog dat ik midden in een tentamenweek zat en dat ik tegen hem zei: "Ik haal mijn vakken altijd, zoals Gideon de oorlog won". De vergelijking die ik toen maakte, is bij me blijven hangen, want hij was voor mij heel treffend. Ik las gelijk thuis het gedeelte over Gideon nog eens goed door (Richteren 7). Ik wist: Ja, zó gaat het bij mij ook. Nu denk je misschien: hoe won Gideon de oorlog dan en hoe is dat te vergelijken met jouw studie? Nou, dit: ik moet eerst niets worden, voordat het iets kan worden.

Studeren (en werken) is moeilijk. Als je jezelf kent, is presteren praktisch onmogelijk. Maar voor God is alles mogelijk. Ik heb wel eens een quote gelezen van John Piper: "If you are sufficient for your task, your task is too small" (Vertaling: Als je opgewassen bent voor je taak, is je taak te klein.). Dit vatte ik op deze manier op: elke taak is te groot voor zo'n klein mensje als jij, en voor elke taak zou je je afhankelijk moeten weten aan God. Soms moeten we hieraan herinnerd worden...

Dit is wat ik bedoel met 'winnen als Gideon'. Mijn gebed is altijd afhankelijk te zijn van God en dit is een gebed dat ik ook vaak verhoord weet. Ik kan ook niet anders, zie je? Als ik door mijn eigen blinde hoogmoed vergeet dat ik van mezelf niets kan, dan laat God het me zien. Vaak als ik aan het werk ben, word ik helemaal tot nul gebracht. Net als Gideon eerst een leger dacht te hebben en toen telkens mannen weg moest sturen, zo begin ik vaak met een opdracht, denkend dat het me deze keer misschien wel zal lukken, met de ervaring van de vorige keer en zelfs ook het vertrouwen dat God zal helpen. Maar dan... moet ik elke keer 'mannen inleveren' en moet ik beseffen dat ik het niet kan. Het kan van alles zijn: ik heb dit over het hoofd gezien, ik ben te laat begonnen, ik ben angstig of ik vind het gewoonweg heel erg moeilijk. Het enige wat ik dan kan is op de HEERE vertrouwen en het in Zijn hand leggen. Daarbij komt dat ik het ook nooit verdien om de 'oorlog te winnen': dat goede cijfer te halen, een vak te halen, of... vul maar in.

Ik heb vaak (als het niet altijd is) vakken gehaald waarvan ik honderd procent zeker wist, dat dit Gods wonder was en niets te maken had met mijn doen. Zo heb ik een keer een tentamen moeten maken, waarvoor ik geen tijd had gehad om ervoor te leren, door andere taken, maar waarschijnlijk vooral door mijn eigen stommiteit. Er is altijd vergeving bij God. Ik bad en bad en bad. Ik vroeg om vergeving en om een wonder. Het wonder werd voor mij al snel duidelijk toen ik het tentamen in mijn handen kreeg (dit is natuurlijk niet altijd zo): het tentamen bestond uit een aantal essayvragen waarin je de stof moest reflecteren op een belangrijk persoon uit het Midden-Oosten, van welke tijd dan ook. Dat laatste is belangrijk. Ik was van tevoren zo bang dat ik vragen kreeg over Saddam Hoessein of Yasser Arafat, maar omdat ik zelf een persoon mocht kiezen, uit welke tijd dan ook, kon ik een heel essay tentamen schrijven over de belangrijkste Persoon uit het Midden-Oosten van welke tijd dan ook: de Heere Jezus. Ik heb eigenlijk gewoon het Evangelie kunnen vertellen aan mijn docent en heb daar een 7 voor gekregen.

Ik heb het nodig om net als Gideon op dat nulpunt gebracht te worden. Zo is elk cijfer niet mijn cijfer, maar gekregen van Hem. En elke keer ben ik weer verwonderd, dat God zo veel genade geeft. En als ik het niet haal? Dan is dat Gods antwoord op mijn gebed. Dan is ook dát genade. Misschien iets om in een andere notitie dieper op in te gaan...

Misschien heb jij je studie en/of baan keuze ook biddend gemaakt, maar blijf je ook bidden? Ik heb wel eens een studie moeten doen, die ik na één jaar moest stoppen. Maar Gods leiding is duidelijk te zien in dat ene 'mislukte' jaar. Als je alles biddend doet, zul je ook ervaren dat alles onder Zijn leiding gebeurt. Met het bidden is het antwoord er bij wijze van spreken al, want tijdens het bidden, maak je het Gods oorlog, in plaats van die van jou. Anders gezegd: als je blijft bidden, blijf je ook danken. Misschien moet ik je er aan herinneren dat Zijn oorlog altijd wordt gewonnen, of het nu door middel van schallende sjofars is en brekende potten, omvallende muren óf misschien dóór de zee en dóór de brandende oven heen.

Vertrouw op de HEERE met heel je hart, en steun op je eigen inzicht niet. Ken Hem in al je wegen, dan zal Híj je paden rechtmaken. (Spreuken 3: 5-6)

Liefs en sjalom,

Sara-Maria

PS: de volgende notitie moet denk ik maar gaan over 'bid én werk' ;)