Vijf jaar geleden werd ik uitgezonden door Wycliffe Bijbelvertalers naar Yaoundé, Kameroen om daar vier maanden te werken als directiesecretaresse. Ik heb daar zo veel meegemaakt en zo veel lessen geleerd die ik niet gauw meer zal vergeten! In een serie over mijn reis deel ik bijzondere momenten in Kameroen. Lees meer over het werk van Wycliffe Bijbelvertalers op www.wycliffe.nl.
Voordat ik naar Afrika ging, was mijn grootste angst een klein beestje waar ik veel over had gehoord. Geruchten, waar of niet waar, gruwel verhalen van kolonies die je huis overnamen. Dit beestje stond symbool voor viezigheid, warmte en armoede. Dit beestje stond voor plekken waar je niet wilde zijn. Over welke schepseltjes heb ik het? KAKKERLAKKEN. Tot op de dag van vandaag is de kakkerlak mijn grootste basale angst en ik kan het woord niet over mijn lippen krijgen zonder dat er een rilling over mijn rug loopt.
Toen ik aankwam in Kameroen volgde ik eerst twee weken een Cambo cursus (staat voor 'Cameroon Beginners Orientation'). Daarin leerden we van alles en nog wat over Kameroen. Dingen die je moet weten, zoals welke slangen er giftig zijn en waarom je je kleding goed moet laten drogen voordat je ze aantrekt omdat er anders kans is dat er een bepaalde vlieg eitjes in je kleding legt die niet heel fijn zijn voor je huid, maar ook dingen die gewoon leuk zijn om te weten, zoals de verschillende Kameroense kledingdrachten. In één van de lessen ging het over onze angsten. Er werd ons gevraagd onze grootste Kameroen-angst te noemen. Verschillenden noemden bijvoorbeeld het ontbreken van water voor een heel erg lange tijd, anderen waren bang dat er misschien een burgeroorlog zou komen als de president zou komen te overlijden. Toen was ik aan de beurt en ik voelde me een beetje stom, maar ik noemde toch mijn eigen grootste angst: kakkerlakken. Iedereen moest lachen en de leraar van die les zei: "Zet je daar maar gauw overheen, want die ga je sowieso tegenkomen! Als het niet vandaag is, dan morgen.". Ik was niet erg gerustgesteld door deze les, dat snap je wel.
Maar... de tijd verstreek en ik zag geen kakkerlakken. Eén keer zag ik een kleintje buiten in het donker voor mijn voeten weglopen. Later bleek dit een baby te zijn, maar ik kreeg er al de kriebels van. Een keer erna zag ik een dode liggen. Oeps... Even slikken, want ik zag nu ook wel dat die andere een baby was. Na ongeveer twee en halve maand zag ik mijn eerste kakkerlak in huis. Ik verborg me onder mijn klamboe met een spuitbus vol gif (ik weet het, die zijn echt super slecht voor het milieu, maar je moet begrijpen dat ik niet sliep door deze beestjes).
De mensen die ik vertelde dat ik voor het eerst kakkerlakken in mijn huis had, konden het niet geloven. "Heb je echt niet eerder kakkerlakken gezien? Hoe kan dat nou?!" - Ik vertelde dat ik wel een keer een kleintje buiten had gezien en een dode op zijn rug, maar dat was echt alles. Ze waren stomverbaasd! Behalve... Mijn vriendin Janelle. Ik vertelde haar ook over de kakkerlakken in mijn huis en ze zei heel simpel: "Oh, maar dat kan zo maar, hoor! Als God weet dat deze angst jou kan tegenhouden in het werken voor Zijn Koninkrijk, dan zorgt Hij er wel voor dat dat niet gebeurt.". Het klonk zo simpel! Ik herinnerde me ineens dat ik ervoor gebeden had voordat ik Nederland achter me liet. Snel dankte ik God en ik luisterde verder naar Janelle. Ze vertelde dat zij ook zo'n soort angst had toen ze naar Kameroen verhuisde. Zij was heel, heel erg bang voor slangen. Ze vertelde hoe de HEERE haar afgeschermd had van slangen en dat ze de eerste vijf jaar dat ze in Kameroen woonde, geen één slang had gezien! Nu was ik verbaasd! Ik zag in mijn tweede week in Kameroen namelijk al een gifslang... We loofden samen God om Zijn goedheid.
Nu, vijf jaar later, ben ik nog steeds verwonderd. God heeft mij zo concreet beschermd voor mijn angst, terwijl ik met mijn verstand weet dat een kakkerlak mij niets kan doen. God heeft Zelf deze beestjes geschapen, en zelfs mooi geschapen, hoewel dat soms moeilijk te zien is voor mij. Hij had mij ook in het diepe kunnen gooien. Toch zag de Heere mijn hart aan en Hij kende mijn tranen en angsten. Hij beschermde mij en Zijn werk. Hij liet mij zelfs eerst wennen door mij eerst een baby kakkerlak en een dode kakkerlak te laten zien. Zo ervaarde ik in Kameroen dat mijn God zo veel groter was dan mijn angsten. Zo onderstreepte Hij voor mij Zijn belofte dat Hij dat altijd zal doen!
Ik weet dat U alles vermag, en geen plan is onmogelijk voor U. (Job 42:2)